The last one...

Goedemorgen, dit is de laatste blog van onze reis. Sri Lanka beviel uiteindelijk iets minder dan gehoopt, maar dat lag vooral aan het weer.

Dag 38 - 16 oktober

Dit was onze tweede dag in Ella, en we hoopten op beter weer. Uitslapen zat er hier niet in want de kamer is vanaf zonsopkomst vrij licht en er zijn ook aardig wat geluiden. Het weer was helaas ook niet goed. Het was weer regenachtig in de ochtend. Maar de mist was wel een stuk minder en dus besloten toch maar iets te gaan doen. De hele tijd op de kamer zitten is ook niet leuk. We leenden een paraplu van ons verblijf en gingen op pad naar Nine Arches Bridge. Een prachtige brug volledig gemaakt van bakstenen! Het was ongeveer 45 min lopen over het spoor. Als je het anders zou doen zou je er een stuk langer over doen of zou je moeten betalen voor een tuktuk. We kwamen rond 09:00 aan bij de brug. Een prachtige brug waarvan je je afvraagt hoe ze die vroeger hebben gebouwd. 

Er zat wel een voordeel aan het feit dat het een beetje regende, namelijk dat er hierdoor weinig toeristen waren. 

Nadat we er zo’n 20 minuten waren, hoorden we van iemand dat er een trein aankwam. Het was eigenlijk al bijzonder dat we die nog niet tegen waren gekomen tijdens het lopen. 

De trein samen met de brug zag er dan ook prachtig uit. 

Na de trein hadden wij onze foto’s wel gemaakt en besloten we weer terug te lopen richting Ella. We gingen zitten bij een restaurantje en keken naar de regen onder het genot van een potje kaarten. De rest van de dag zou het zo blijven en dus gingen we na de lunch terug naar ons huisje en hebben we ons hier de rest van de dag vermaakt. 

Dag 39 - 17 oktober

Dit was onze laatste ochtend in Ella, we zouden om half 1 de taxi naar Tissamaharama. En wat bleek, het zonnetje scheen weer eens in Ella! Erg fijn, alleen een beetje jammer dat we bijna weg zouden gaan. We wilden hierdoor toch nog wel een activiteit doen. We zijn nog naar een theefabriek geweest waar ze zwarte thee maken genaamd Halpé Tea. Een fabriek opgezet door de Engelsen in het koloniale tijdperk. De Engelsen hebben overigens ook de treinverbinding aangelegd die we een paar dagen hiervoor hadden genomen. 

De fabriek lag nog hoger in de bergen en dit was ook te merken aan de TukTuk-rit. 

Toen we aankwamen bij de fabriek werden we naar boven verwacht waar we moesten wachten tot een guide ons kwam halen. Elk half uur werden er tours gedaan dus we hoefden niet lang te wachten. Hierboven was trouwens een prachtig uitzicht. 

Hierna begon onze toer, samen met 2 anderen. De toer bracht ons door heel de fabriek waar we een hoop over thee geleerd hebben. De theebladeren worden als eerst in grote bak gelegd waarna het vocht uit de bladeren wordt gehaald. 

Hierna gaan ze een bak in en komen ze bij een verdieping lager uit. Hier worden de theekruiden uit de bladeren gehaald. Hierna worden de verschillende kruiden gesorteerd ter grootte. Er waren in totaal 4 verschillende soorten. Hoe kleiner de korreltjes zijn, hoe beter de kwaliteit. 

Na het proces gezien te hebben mochten we nog de verschillende sterktes proeven. Het verschil was duidelijk te merken. De sterkste mixen de Engelsen met melk. 

Na deze toer werden we naar het centrum van Ella gebracht en gingen we nog wat eten. Hierna gingen we met de taxi richting Tissamaharama. Deze rit duurde 2 uur en dat is vrij weinig vergeleken met de andere die we tot nu toe hebben gehad. De rit was aan het begin door de bergen en dit vond Lynn niet zo fijn. Gelukkig was het alleen aan het begin en naarmate we meer naar het oosten reden namen de bergen af. 

We gingen naar Tissamaharama voor het nationale park van Yala. Hier zijn een hoop wilde dieren te zien. Voor de rest is er weinig te doen is Tissa. Ons hotel zag er wel super hip uit. Daar had Lynn hem ook voor uitgekozen. 

Dag 40 - 18 oktober

Deze dag werd een vroegertje voor ons, want we werden al om 05:00 opgehaald voor de safari naar het nationale park. Om 5:45 ging het park open en iets daarvoor stonden we voor de entree. 

Hierna gingen we nog even naar de wc en daarna reden we snel het park in. Het leuke aan de safari is dat de chauffeur en z’n kameraad er alles aan deden dat wij alle dieren zagen. Bij de vogels, pauwen, gekko’s en alles riepen ze al. In het begin reden alle verschillende safari auto’s nog in de buurt van elkaar. Rond half 7 reden wij weg van een aantal auto’s en toen zagen we een luipaard in een boom zitten! Super vet. Daarnaast lag er zelfs nog 1 op de grond. Luipaarden zijn heel moeilijk te spotten volgens de guide en wij hadden er al 2 gezien. Hierna gingen ze weg en hebben we ze niet meer gezien. 

Hierna reden wij ook door en na een tijdje namen we een afslag waar een andere auto stil stond. Dit geeft meestal aan dat er daar iets te zien is en dat bleek ook. Een olifant stond van z’n ontbijt te genieten! 

Het bleek om een mannetje te gaan aangezien mannelijke olifanten vaak in hun eentje op pad gaan daar waar vrouwelijke in groepen blijven en met de kinderen. 

Dit betekende dat we om 7:10 al de twee dieren hadden gezien waar we voor kwamen; een luipaard en een olifant. 

Verder hebben we nog een hoop dieren gezien, een hoop speciale vogels, krokodillen, buffels, apen en waarschijnlijk vergeet ik nog wat.

Het was super leuk om te doen, al werden we beide ook wel erg moe. Je ziet niet constant dieren en als je dan om 04:40 bent opgestaan kukel je af en toe even weg. De trip was ook ideaal geregeld, we kregen ontbijt, ze waren erg enthousiast en we hebben zoals gezegd super veel gezien. Het was een trip alleen voor de ochtend. Je kon ook een hele dag doen, maar wij vonden dit meer dan genoeg. 

Rond half 12 waren we terug in ons verblijf en de rest van de dag hebben we hier gechilld. 

Dag 41 - 19 oktober

Zoals gezegd kwamen we hier alleen voor de safari, die hadden we gedaan en dus was het weer tijd om door te gaan. We werden door onze gastheer naar een bushalte gebracht en hier gebeurde nog wel iets noemenswaardigs. 

Onze gastheer had ons 2x naar een restaurant gebracht in het centrum van het dorp en vroeg hier niks voor. Wij dachten dit doet die uit liefdadigheid ofzo. De dag voordat we gingen vroegen wij vanaf welk busstation we een directe bus naar Mirissa konden nemen en die gaf hij. Wij zochten het op internet op en het bleek dat er ook een busstation dichterbij een directe ging. Die kwam dan later uit bij het busstation waar hij ons wilde afzetten. Maar hij gaf aan dat dat niet klopte. Wij vertrouwden hem en dus werden we naar het andere busstation gebracht. Toen we uitstapten vroeg hij nog even of we voor alle ritten wilden betalen. Hier waren wij erg verbaasd over. Aan de ene kant was het een beetje naïef van ons en hadden we de eerste keer moeten vragen of hij er iets voor wilde, maar aan de andere kant is het totaal niet netjes van hem om je gasten daar pas mee te confronteren als je ze afzet bij een bushalte. Daar bovenop vroeg die een vrij hoog bedrag. Hier gingen wij natuurlijk tegenin en zeiden dat je zoiets niet kan doen tegenover je gasten. We wilden hem wel gewoon betalen, maar hem vooral meegeven dat je dit bij je volgende gasten beter anders aan kan pakken. Als je dit dan uitlegt zal je altijd zien dat die doet alsof die het niet begrijpt. Maar goed, uiteindelijk hebben we hem iets gegeven maar natuurlijk niet wat hij vroeg. Het was echt niet netjes. 

Gelukkig kwam al vrij snel de bus en stapten we in richting Mirissa. We namen weer de non-airco bus, simpelweg omdat er geen airco bus richting Mirissa ging. Het kaartje kostte 80 cent, en daarmee konden we genieten van een drie uur durende rit. 

Aangezien wij inmiddels wel wat gewend zijn qua reistijd, vlogen deze 3 uren vrij snel voorbij en voor we het wisten zaten we in Mirissa. Er werd netjes aan ons verteld bij welke bushalte we moesten uitstappen en toen liepen we richting ons hotel. 

We wilden nog een aantal dagen naar Mirissa om nog even uit te rusten en te genieten van het strand voordat we onze normale leventjes weer oppakken. Echter toen we richting ons hotel liepen begon het te regenen. Slecht begin. 

Hierna gingen we lunchen en was het gelukkig wel droog. Hierdoor besloten we om even langs Coconut Tree Hill. Een uitkijkpunt met een hoop palmbomen. Leuk om te zien

Onze hotelkamer was wel echt prachtig. Een van de grootste kamers die we hebben gehad, met zeker de mooiste badkamer. 

Na een lunch gescoord te hebben gingen we dan ook maar terug naar onze kamer want zonder goed weer is hier vrijwel niks te doen. Alles valt of staat hier eigenlijk met goed weer. 

Dag 42 - 20 oktober

Deze dag was het vooral hopen op goed weer, maar het tegenovergestelde bleek. Wederom een hoop regen waardoor we eigenlijk niets konden. Dit verpestte het wel een beetje voor ons, want de rest van de dagen werd niet veel beters voorspelt. 

Tijdens een droog moment besloten we maar om te gaan lunchen, en toen zagen we een leuke muurschildering buiten ons hotel. Dat levert in ieder geval nog een kiekje op hier.  

De rest van de dag weinig gedaan door het weer. 

Dag 43 - 21 oktober

Het werd wederom hopen op goed weer, en het bleek mee te zitten in eerste instantie! Er was een lekker zonnetje in de ochtend en na ons ontbijt besloten we rond 09:30 maar naar het strand te gaan zolang het kon. Nou, het zonnetje duurde tot 09:45 en toen begon het alweer te regenen. Gelukkig zaten we bij een restaurantje waar je ook binnen kon zitten, want het begon flink te regenen. We hebben hier tot de lunch gezeten in de hoop op verbetering, maar helaas. Wederom een dag waar we eigenlijk niks konden doen. 

Door dit soort dingen wilden wij beide nog liever naar huis dan we al wilden. 

Dag 44 - 22 oktober

We hadden dit hotel in eerste instantie voor 3 nachten en daarna zouden we naar Negombo gaan, vlakbij het vliegveld. Maar dit zou nogmaals alles inpakken en uitpakken betekenen, en we zijn er eigenlijk gewoon een beetje klaar mee. Klinkt ondankbaar, zijn we absoluut niet. Door de laatste paar dagen zitten we er een beetje doorheen. Na 6 weken gereisd te hebben is het normaal dat je naar huis wilt, en dit soort dingen versterken die gevoelens alleen maar. 

Maar we besloten de eerste dag al om een extra nacht Mirissa te boeken zodat dit niet meer hoefde. We vliegen woensdag pas ‘s avonds laat, dus er is genoeg tijd om op het vliegveld te komen. 

Wat er wel vandaag was, zon! Finally. We hebben deze dag een paar uurtjes op het strand kunnen doorbrengen en dit was goed voor onze gemoedstoestand. Hierdoor ging de dag ook een stuk sneller. 

Morgen vliegen we eindelijk naar huis, wel nog even met een tussenstop van 9 uur. 

Dit is dan ook de laatste blog, ik vond het leuk om te doen en ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. Bij deze dan ook echt:

Tot snel!

Lynn en Ryan