Part 5 of our journey

3 oktober 2019 - Kuta, Indonesië

Goedemiddag beste lezers, inmiddels zijn we alweer aanbeland bij blog 5 van onze reis. Veel leesplezier!

Dag 19 - 27 september

Dit was alweer de dag dat we Gili Trawangan gingen verlaten. Na een goed ontbijtje gegeten te hebben gingen we naar de haven. Hier kan je een kaartje kopen voor de ‘public boat’. Dit is gewoon de lokale boot die alle lokale mensen ook naar de verschillende eiland brengt. Het kaartje kostte dan ongeveer €2,80. 

De boot zat goed vol, en we moesten een beetje zoeken voor een plek. Je zag duidelijk dat dit een andere boot was dan waar we tot nu toe opgezeten hadden, maar dat viel te verwachten met hoe goedkoop het kaartje was. En dus zaten we tussen verschillende locals op de boot richting Gili air. Tussen Gili Trawangan en Gili Air ligt nog Gili Meno en dus maakte we daar eerst een tussenstop. Uiteindelijk duurde het ongeveer een half uur om op Gili Air te komen. 

415D6AC0-B28A-4CE0-8FBF-2BBEC64B0C07

Aangekomen op Gili Air wilden we natuurlijk eerst van de rugzakken af en dus liepen we richting ons verblijf. Hier kwamen we al wat leuke winkeltjes tegen die we later nogmaals zouden opzoeken. Toen we bij ons verblijf aankwamen werden we meteen welkom geheten door een lieve vrouw. We konden ook al meteen onze kamer in wat erg fijn was. Na de tas in de kamer gedumpt te hebben besloten we een beetje de straatjes door te lopen. Hier liepen we dus nogmaals langs de winkels die we eerder tegenkwamen en later hebben we nog even een duik genomen. 

Van dat lopen ga je toch wel aardig zweten en de duik was dan ook zeer welkom. Hierna hebben we even geluncht bij een lokaal restaurantje. De lokale restaurants kan je zien aan het woord ‘Warung’ of ‘Waroeng’. Vaak zijn deze restaurantjes ook vele malen goedkoper dan de hippe tentjes waar we regelmatig hebben gegeten. Lynn probeerde natuurlijk weer een curry uit, en hij was oké, iets te waterig naar haar smaak. Hierna gingen we weer terug richting ons verblijf en hebben we de rest van de middag hier aan het zwembad gelegen. 

In de avond gingen we richting het zuid-westen van het eiland voor de zonsondergang en ons avondeten. Ook hadden we hier live-muziek! Leuk om te horen en het klonk nog best aardig ook. 

Helaas was het vrij bewolkt en kregen we niet de mooiste zonsondergang te zien. 

C648F01E-7974-43DD-B39F-B765D22B45F0

Dag 20 - 28 september

Dit was de tweede en laatste dag op Gili Air. Dit eiland, en Gili Trawangan ook, zijn vooral eilanden om te chillen en alles rustig aan te doen. Dit deden we dan ook. Je kan wel heel goed duiken en snorkelen op deze eilanden. Ook kan je hier je PADI halen, een soort diploma voor duiken waarmee jij kan laten zien dat je kan duiken. Hiermee kan je dan in principe overal ter wereld duiken. Kost wel ongeveer €350,-. We hebben er allebei voor gekozen om dit niet te doen. 

Deze dag was dus lekker rustig, en terwijl we naar het strand liepen kwamen we een boekwinkel tegen! Lynn had haar boek al een tijdje uit en sprong dus een gat in de lucht toen ze dit zag. Ze hadden hier zelfs Nederlandse boeken! Hoe vet, dat je dat aan de andere kant van de wereld hebt. Naast Engels waren er ook boeken te verkrijgen in het Zweeds, Litouws, Slowaaks en Duits. Tof om te zien. Hierna gingen we door naar het strand en gingen we op een strandbedje allebei ons boek lezen. Ryan’s boek was bijna uit, en later heeft hij ook nog een nieuw boek bij het boekwinkeltje gekocht.

B135FE4B-A320-4953-8336-FEAEFF8AA01F

In de middag heeft Ryan ook nog een snorkelsetje gehuurd en de onderwaterwereld verkend. Er waren hier een hoop vissen te zien, al waren er geen schildpadden zoals op Gili Trawangan. Aan het eind van de middag gingen we terug richting ons verblijf en daarna gingen we vrij snel weer richting het zuid-westen voor zonsondergang. Het was ongeveer 20 min lopen, maar wij namen de verkeerde afslag waardoor het een stuk langer duurde. Uiteindelijk liepen we denk wel 40 min en we gingen dus voor zonsondergang plus avondeten. Gelukkig waren we nog wel op tijd voor zonsondergang en we bestelden ook allebei een curry. Een prima curry, maar kan niet tippen aan de beste! 

ADC56AD2-1E72-4D73-A220-2A1D1E90769A

Dag 21 - 29 september

Dit was de dag dat we vanaf Gili Air naar het laatste eiland in Indonesië gingen, Lombok. We besloten om rond 09:00 richting de haven te gaan en daar een kaartje te kopen voor de lokale boot richting Bangsal, Lombok. Deze boot ging niet op vaste tijden, maar ging als 40 mensen een kaartje gekocht hadden. Gelukkig waren we niet nummer 1 en 2, maar 31 en 32. Dit betekende dat we niet lang hoefde te wachtten voordat we de boot op konden. Het kaartje kostte trouwens 80 cent! Bizar goedkoop. 

A06180B9-C526-4F47-B00F-7A9F61D0801E97665AB3-24E3-4FCD-B098-70A4B3208276

Na ongeveer 20 minuten kwamen we aan op Bangsal en dan staan de locals je meteen op te wachten met vragen waar je heen gaat. Er waren weinig toeristen op de boot en dus kwamen ze vooral naar ons. We probeerde ze af te wimpelen door simpelweg te zeggen dat we niet wisten waar we heengingen, maar dan gaan ze verhalen vertellen over waar je heen moet gaan. We wilden wel even ergens naar het toilet en dus bracht een local ons naar z’n restaurantje. De wc’s bij veel van dit soort restaurantjes en huisjes zijn niet echt de wc’s zoals je je in Nederland voorstelt. Vaak is het een gat in de grond, als je geluk hebt is het wel een pot. Daarnaast staat bij sommige wc’s geen wc-papier maar een grote bak water met een kleiner bakje water erin waarmee je je achterste dan mag schoonmaken. Kan je het je voorstellen? Gelukkig is dit in al onze hotels nog niet het geval geweest. 

Omdat we dus bij meneer local naar de wc waren geweest wilde hij graag wat van ons. Hij wilde ons graag brengen naar onze bestemming. Wij wilden eigenlijk een taxi huren met de app Grab, aangezien we gelezen hadden dat deze weer werkt op Lombok. Met Grab is het altijd goedkoper en dus wilden we doorlopen. Maar meneer liep achter ons aan samen met iemand anders en toen we ergens stopten voor water bleef meneer aandringen. Na een tijdlang netjes te hebben gezegd dat we ons niet wilde laten brengen door hem en hierna zei Lynn vrij duidelijk “Nee = Nee” en dit vond meneer niet leuk. Hierna kreeg Lynn de woorden ‘Fuck you’ naar haar hoofd geslingerd. Ergens snappen we het wel, meneer wil graag geld verdienen en dacht dat dat ging lukken doordat we bij hem naar het toilet gingen. Maar wij wilden het eigenlijk met Grab doen, zonder moeite te hoeven doen om minstens de helft van de prijs af te halen en dan alsnog meer te betalen dan met Grab. Hierna kwam nog een man naar ons toe die wat beter Engels kon. Hij legde uit dat Grab hier ook niet getolereerd wordt en dat je het dus wel met een local taxi moet doen. Eigenlijk hetzelfde als op Bali in Ubud. Waar we in Ubud wel een Grab konden krijgen kon dat hier niet. Simpelweg omdat de chauffeurs hier niet heen kwamen. Misschien durfden ze het niet. 

De man die ons dit kwam uitleggen regelde vervolgens een taxi voor ons en uiteindelijk betaalden we 300k, bijna €20,- . Dit is best een normale prijs, want we lazen op internet dat €12 per uur normaal was. En dit was een ritje van anderhalf uur. Anderhalf uur later waren we dus in Senaru. Dit ligt aan de voet van de Rinjani, een vulkaan op Lombok met een hoogte van rond de 4000m. 

07455582-1DA1-4AC6-9FE6-7495ABB26158

Deze berg kan je ook beklimmen tijdens een 2 of 3 daagse toer, maar dit wilde Lynn sowieso niet doen. We lazen dat we per dag 15u zouden lopen en dat is ook wel erg veel. Ryan had het misschien overwogen. 

We kwamen rond 12uur aan en we konden weer meteen onze kamer in. Na ons even opgefrist te hebben besloten we te lunchen en hierna naar 2 watervallen te gaan. We lunchten iets verderop, en namen allebei weer een curry. Deze was ook lekker, maar iets te waterig. Haalt dus ook de top drie niet! Naar aanleiding van de curryreviews hebben we wel het verzoek gekregen om een foto te plaatsen van zo’n curry. Bij deze:

4C604101-5E1A-4236-9B5C-95D60291BD1C

Hierna besloten we om verder te lopen richting de entree van de watervallen. Na wat gezoek en geploeter (we moesten omhoog lopen richting de berg) vonden we de entree. Bij de entree kregen we weer een guide aangepraat maar dit wilden we niet. Dus betaalden we entree en gingen we richting de waterval. We lazen vooraf wel dat de weg ernaartoe, en vooral naar de 2e, flink beschadigd is door de aardbeving van vorig jaar. Wel vonden we de weg vrij snel naar de eerste. Een mooie waterval waar zelfs mensen onderaan gingen staan. Kan me niet voorstellen dat dat geen pijn doet als het water van een waterval op je valt.

7710D09B-CCA6-4391-96F8-9793651174AE

Hierna besloten we om naar de 2e waterval opzoek te gaan. En eigenlijk wisten we niet eens waar we naartoe moesten. We zagen wel een zijpad en hier besloten we dan ook maar heen te gaan. Nadat we mensen terug zagen komen hoorden we dat we op de goede weg waren, en dat het ongeveer 15 min lopen was. Onderweg was goed te zien dat de aardbeving hier voor schade heeft gezorgd. 

C87DA34B-D862-4585-9A11-6480EF45E0FD

Het was iets meer dan 15 min, ongeveer 25, maar alleen de weg ernaartoe was al super tof. We hadden het gevoel alsof we ons middenin de jungle bevonden, we moesten over dingen heen klimmen en door water heen lopen. De waterval zelf was ook prachtig om te zien. 

D1C21D86-512F-47CB-B17B-679CD9C2FEB3

Na hier even van genoten te hebben besloten we weer terug te gaan. Het klimmen en klauteren mocht allemaal weer opnieuw. Het leuke aan de terugweg was dat we zelfs aapjes tegenkwamen! Misschien waren we dan toch een beetje in de jungle. Als je goed kijkt op de eerste foto zie je het aapje heel sneaky kijken aan de achterkant van de stang.

F9F68352-4466-4071-9443-D07E818E524025181F09-5FCA-4AE1-B7AD-5FFC15A7AC2F

We waren allebei best uitgeput nadat we weer helemaal boven waren, en dus was het tijd voor wat water en een ijsje. We namen allebei een Magnum. Het grappige aan deze hele reis is eigenlijk wel dat waar je ook bent, sommige merken zijn echt overal. Coca-Cola, Oreo en Ola (het ijsmerk waar Magnum als het goed is onder valt) vind je echt overal. 

De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan. 

Dag 22 - 30 september

We hadden maar een nacht in Senaru, we kwamen hier vooral voor de watervallen, en dus moesten we de tassen weer inpakken. Na het ontbijt wilden we rond half 11 vertrekken richting Tetebatu. Dit is ook een dorp aan de voet van de Rinjani, maar dan wel aan de andere kant. Dit betekende dat we 2,5 uur in de taxi zouden moeten zitten. De taxi zou ons om de Rinjani rijden en brengen in Tetebatu. Echter, het vinden van een taxi was ontzettend lastig. Grab kon geen chauffeur in de omgeving vinden en dus moesten we weer met een local. Dit regelde ons hotel overigens, erg aardig van ze. Alleen was dit ook moeilijk, want er waren bijna geen taxi chauffeurs die naar Tetebatu wilden. Dit omdat de meeste taxichauffeurs klanten naar Bangsal of Senggigi brengen, kustplaatsen, en de andere kant op ten opzichte van Tetebatu. Aangezien het naar Tetebatu een lange rit was, zorgde dit er dus voor dat weinig taxi chauffeurs wilden, en als ze wilden voor een hoge prijs. Grab gaf aan dat het €22,-zou kosten en dit is dan natuurlijk erg goedkoop. Na een tijdje kwam een local taxichauffeur naar ons hotel en hij vroeg €40,-! Dit vonden we te veel en dus besloten we om door te lopen en zelf opzoek te gaan naar iets. Het hotel kon ook niemand anders vinden. Na een tijdje lopen kwamen we opnieuw bij iemand die transport kon regelen, en hij begon opnieuw allerlei mensen te bellen. Uiteindelijk bleek wel dat we gewoon veel geld moesten betalen, anders zouden we er nooit komen. Uiteindelijk hebben we dus ook €40,- betaald, maar we konden eindelijk op pad. Dit was wel pas om half 12, een uur nadat we eigenlijk wilden. De weg was langs de Rinjani was hobbelig en soms stijl. Op bepaalde stijle en bochtige plekken was er geeneens asfalt en dat was best spannend om te zien. Uiteindelijk kwamen we rond 14:00 bij ons verblijf. We werden meteen welkom geheten door hele lieve mensen. Dit verblijf is waarschijnlijk het kleinste verblijf waar we tot nu toe gezeten hebben maar met de liefste mensen. Het was waarschijnlijk iets van 10m2. Een gezin runt deze homestay, en ze doen echt alles voor je. Heel de dag door konden we gratis thee of koffie krijgen en ze hielpen met alles. 

58F39843-5619-4FE6-8E3C-D36343CB27B68CDD8EF1-9F28-4C1C-9F42-DC15C9843CFF

Ze konden hier ook wassen, en dus hebben we onze kleren voor het eerst echt goed gewassen deze vakantie. We hadden zelf natuurlijk wasmiddel meegenomen, en daar hebben we ons tot nu toe wel mee kunnen redden maar het wordt natuurlijk niet zo schoon als met een wasmachine. Dit was dus erg fijn. Het gezin die dit runt bestaat dus uit een man, vrouw en 2 kinderen. Daarnaast hebben ze ook nog 2 super schattige puppy’s. Het lijkt er niet op alsof ze het super breed hebben, want als je ziet waar ze zelf slapen krijg je bijna tranen in je ogen. En dan nog doen ze alles voor je, super aardig. Ze hebben 2 kamers, en hebben er wel nog 2 in aanbouw. 

We konden een scooter huren hier en dus besloten we na de lunch om Tetebatu te verkennen. De lunch bestond uit een curry bij deze beste mensen, en was prima te doen, maar we hebben betere gehad. Hierna wilden we richting een waterval gaan en eenmaal aangekomen bij de eentree moesten we weer betalen natuurlijk. Echter, moesten we nu €10,- betalen! Dit vonden we veel te duur, meestal betaalden we 60 cent of €1,30. Dit deden we dus niet, en besloten we om gewoon rond te rijden met de scooter. Later bleek overigens dat de entree van €10 voor een heel natuurgebied daar was en niet alleen voor de waterval, dus konden we de prijs al een stuk beter begrijpen.

Na een tijdje scooter rijden kwamen we aan bij een paar rijstvelden, en dus besloten we om daar even een kijkje te nemen. Bleek dat hier echt enorm veel rijstvelden lagen en dit was echt een prachtig uitzicht. 

10F0C4B2-BC18-4FEC-91E2-A3FE6911FB6A

We hadden natuurlijk wel netjes gevraagd of we hier mochten lopen. Tijdens het lopen door de rijstvelden kwamen er ineens 2 super speelse honden uit de rijstvelden gesprongen om ons te begroetten. 

7FD4CDD0-3971-47D1-8C74-782AE7F8CBC8

Ze hebben ons heel lang gevolgd totdat ze op een gegeven moment aapjes zagen, die waren natuurlijk interessanter. Dit vonden we zelf ook wel leuk om te zien overigens. Hierna hebben we nog wat leuke foto’s genomen. 

E489003F-99CB-4C3A-AAA6-C10484EF33042CC9F326-C31B-43A9-8345-6CEA72879E52

In de avond gingen we opzoek naar een restaurant, maar die zijn best lastig te vinden hier. Het is helemaal niet zo toeristisch, we hebben 2 toeristen gezien in 2 dagen, en dus ook weinig restaurantjes. Uiteindelijk wel een gevonden en hier lekker kunnen eten. Lynn nam voor de verandering een keer geen curry maar kipsaté. 

Bij terugkomst hoorden we dat je een mooie zonsopgang kon zien hier, en de gastheer liet ons een foto zien. Hij zei dat die rond 8:00 genomen was. Dit wilden wij ook graag en dit hadden we dus de dag erna als eerste op de planning staan.

Dag 23 - 1 oktober

Voor het uitzicht stonden we rond half 8 bij de gastheer met de vraag of die ons het plekje kon laten zien. Hij lachte ons eigenlijk meteen uit, want zonsopgang is natuurlijk om 6:00. Wij hadden allebei toch echt 8:00 verstaan en dus verkeerd begrepen. Zelf dachten we wel al van tevoren moeten we niet nog vroeger gaan, en dat was dus zo. Hij wilde het ons graag de dag erna laten zien. 

Na het ontbijt besloten we op de scooter te stappen. We hadden 3 dorpjes op de planning staan, die allemaal bekend staan om hun eigen handgemaakte spullen. Elk dorpje maakt wat anders. Als eerst gingen we richting een dorpje waar veel met bamboe gedaan wordt. We zagen langs de weg een winkel met allerlei bamboespullen in de etalage en wilden hier even kijken. Toen kwam er een vrouwtje naar buiten die ons heel graag het hele proces van alles wat ze met bamboe doen laten zien. Deze vrouw was echt super aardig, ze gaf ons thee en koffie en liet ons zien wat zij allemaal met bamboe doen. Ryan probeerde hier de zogeheten Lombok Coffee, een koffie waar niks aan toegevoegd is behalve de koffiebonen. Hij was best lekker. Hierna begon de vrouw voor ons beide een ring als souvenir te maken. 

EEE3041C-B5A0-4AB7-8082-667C5AB2C537

Toen wilde ze een klein bakje te vlechten, en Lynn heeft hier ook aan meegeholpen. Een klein bakje waar je bijvoorbeeld ringen in kwijt kunt. Hierna keken we ook nog even in de winkel waar alle prachtige creaties hingen. 

852A8B49-CAD4-4CD4-BF5D-6D894AEE1996

Hier hebben we ook wat gekocht en een kleine donatie aan de vrouw gedaan. Het laten zien van het proces, de ringen, het bakje en de koffie en thee was allemaal gratis en dus vonden wij het wel zo netjes om een donatie te doen. 

9EFA6A41-4316-4FA5-BD6C-C6B00D74E548

Hierna reden we door naar het volgende dorp. Dit dorp staat bekend om het maken van potten etc. Hier zagen we ook genoeg potten en door dit dorp hebben we langzaam gereden. We hoefden niet per se dit proces te zien mocht iemand dat ons willen laten zien. Als laatste gingen we naar een dorp die bekend stond om het weven van Sarong’s. Echter, dit dorp konden we niet vinden. En geloof me, we hebben echt ons best gedaan. Google maps zei dat het op een bepaalde plek was, no way dat je daar met je scooter kon komen, maar we reden toch naar de plek die Google maps aangaf. Dit zorgde ervoor dat we niet eens meer op wegen reden, maar door een maisveld. We gaven de hoop op en wilden graag lunchen. Alleen zoals eerder al beschreven, er zijn weinig restaurants. Ik denk dat we zeker een uur rond hebben gereden in de buurt van die dorpen en konden niks vinden. Dus reden we maar terug richting het verblijf.

Hier kwamen (zoals elke keer) de gastheer en gastvrouw naar buiten om ons welkom te heetten en vroegen wat we gedaan hadden. De man vond het jammer dat we het Sarong weven niet konden vinden. Hierop zei die dat hij wist waar we dat konden zien en wilde ons wel brengen! Dit getuigt wel van hoe lief die mensen waren, alles voor de gasten. Hij vroeg er ook niks voor. En dus reden we daarnaartoe. Hier kwamen we bij een winkeltje aan en na enige tijd wachten kregen we hier eerst het proces te zien. Super interessant. De vrouwen die dit doen werken enorm hard. Ze hebben een hele installatie voor zich met allerlei draden en hiermee kunnen ze de sarong weven. 

3D71E3FF-88B6-4CC5-85B2-17446822F549A4C4F49B-B8AD-4684-A9E4-4FCF83B33B6C

Het weven van één Sarong kost 2 tot 4 weken! Er zijn verschillende soorten Sarongs waardoor sommige meer tijd nodig hebben. De vrouwen die dit weven spenderen hier 5 uur per dag aan.

3D86FDC9-5A44-40B4-B02D-78DD8DCE4AA8

Hierna kregen we een kijkje in de winkel en konden we eventueel een Sarong kopen. Dit kostte 45 tot 55 euro. Best wat, maar als je bedenkt wat een tijd erin zit is het niks natuurlijk. We besloten om niks te kopen, maar gaven ook hier een kleine donatie. 

Satisfied na deze geweldige dag keerden we terug naar ons verblijf. Samen met de gastheer trouwens, die had heel de tijd dat wij de toer kregen op ons gewacht.

Dag 24 - 2 oktober

Na het mislopen van zonsopgang de dag ervoor, gingen we vandaag vroeg de veren uit om zonsopgang wel te kunnen zien. Om 5:50 stonden we buiten en stond de gastheer al op ons te wachten om ons de plek te laten zien. Hij vond het ook niet erg om dit voor ons te doen, ondanks dat wij meermaals vroegen of die dit wel echt wilde, ondanks dat het zo vroeg was. Hij heeft regelmatig aangegeven: “You happy, I’m happy”. 

Na een aantal minuten kwamen we aan bij het punt. Het was middenin rijstvelden en we konden naar beneden kijken op nog meer rijstvelden. Een prachtig uitzicht, zeker als de zonnestralen langzaam doorkomen. 

1F69F69A-4E2C-45EB-8504-21D21F9995C9

Hierna gingen we terug naar het verblijf en ging Ryan nog even verder slapen. Lynn lukte het helaas niet. Daarna hadden we voor 10:30 een lokale taxi geboekt en dat betekende dat we dus na twee fantastische dagen afscheid moesten nemen van deze lieve mensen. We hebben ze uitgebreid bedankt en wilden graag nog even met ze op de foto. 

10D7017C-EC02-490D-A730-9375A180DD7D

Hierna was het tijd om te gaan richting ons laatste verblijf op Indonesië, Kuta! Dit zullen jullie in de volgende blog lezen. 

Tot snel,

Lynn & Ryan

Foto’s

2 Reacties

  1. Liam:
    3 oktober 2019
    Heel cool die foto's!

    De naam van de blog trouwens ook maar gelijk veranderen in Lynn "Curry" van Yperen's reisblog😄
  2. Han:
    6 oktober 2019
    Heb jullie blog weer met plezier gelezen Het mooiste vind ik dat jullie bij dat gezin verblijven en dat ze alles deden om het je naar de zin te maken en dat er ook een wasmachine is.Diemensen hebben weinig middelen en danzo,n service